Psychedelische therapie

In dit artikel deel ik twaalf persoonlijke ervaringen van mensen die een psychedelische sessie hebben ondergaan met truffels (psilocybine), LSD of MDMA. Deze verhalen – afkomstig uit recensies van Triptherapie die op het tripforum staan – laten zien hoe uiteenlopend, maar vaak diepgaand en helend zulke sessies kunnen zijn. Van veelvoorkomende effecten als emotionele ontlading en nieuwe inzichten tot bijzondere transformaties bij trauma of depressie: elke ervaring biedt hoop, herkenning en inspiratie voor wie een psychedelische therapie overweegt. Laat je jezelf meenemen in hun reis…

1. Chronische pijn accepteren met psilocybine

Ellen besloot na lang aarzelen een psilocybine-truffelsessie te doen om te leren omgaan met haar chronische pijnklachten. Ze koos meteen voor een hoge dosis truffels, vastbesloten om een grote stap te maken en goed voorbereid in de sessie te gaan. Onder begeleiding van tripsitter Marcel voelde ze zich vanaf het begin veilig en begrepen – Marcel had duidelijk veel ervaring en wist wat zij wilde bereiken. Dankzij die vertrouwde sfeer kon Ellen volledig loslaten en het proces zijn werk laten doen.

Tijdens de trip had ze het gevoel dat haar brein als het ware een grote schoonmaak hield. Alle belastende gedachten en patronen ruimden zich op, omdat ze bereid was ze los te laten. In haar eigen woorden voelde het “net of er een vloek van me afgenomen is – en die vloek was niet de pijn zelf maar de eeuwige gedachte aan de pijn.”(Volledige review) Hoewel de fysieke pijn niet direct weg was, merkte ze de dagen erna dat haar automatische negatieve reactiepatronen verdwenen leken. Ze herinnerde zich nog wel hoe ze vóór de sessie op de pijn reageerde, maar het emotionele gewicht daarbij was weg. Ellen benoemt haar sessie als een grote stap naar radicale acceptatie van haar aandoening. Ze kan nu veel beter met de pijn omgaan: het hoeft niet per se weg, en dat besef voelt als bevrijding. Waar talloze andere therapieën nauwelijks effect hadden, heeft deze ene truffelervaring haar geholpen de “vloek” van voortdurende piekergedachten te doorbreken. Ellen sluit haar recensie af met een dankwoord aan Marcel – zichtbaar dankbaar dat ze eindelijk wat rust in haar hoofd heeft gevonden ondanks de blijvende pijn.

2. Emotionele ontlading en veilige hechting (LSD)

Een volgende ervaring illustreert hoe psychedelica diepe jeugdtrauma’s kunnen aanraken en helen. Deze cliënt kampte met burn-out-achtige klachten en een gevoel van vastzitten. Ze voelde zich continu moe, angstig en emotioneel afgesloten, vooral naar haar ouders toe. Omdat eerdere truffelervaringen niet tot de kern van haar blokkade doordrongen, koos ze dit keer voor een LSD-sessie bij Marcel in de vertrouwde omgeving van haar ouderlijk huis.

Aan het begin van de trip merkte ze eerst de kenmerkende visuele effecten – intense kleuren en bewegende figuren – en moest ze zelfs lachen om haar eigen malende gedachten. Maar al gauw brak er iets dieps: een golf van intens verdriet kwam los. In plaats van ervoor weg te lopen, voelde ze het volledig door – een emotie die blijkbaar lang vastgezeten had. Het verdriet bleek te draaien om een heel vroege ervaring: als baby in de couveuse had ze haar moeder gemist. Onder invloed van LSD herbeleefde ze dat moment en kon ze het onverwerkte trauma eindelijk onder ogen zien. Op precies dat moment besloot ze haar echte moeder, die in de buurt was, erbij te vragen. Ze legde haar hoofd op de hand van haar moeder en voelde zich weer als een klein kind dat eindelijk de geborgenheid kreeg waar het zo naar verlangde. Ze beschreef dat ze “eindelijk veiligheid, geborgenheid en een natuurlijke vorm van ontspanning” voelde(Volledige review) – iets wat ze zich niet kon herinneren ooit zo diep te hebben ervaren. In de trip visualiseerde ze zelfs een energetische navelstreng tussen haar en haar moeder, alsof de veilige hechting op dat moment plaatsvond.

Na deze emotionele doorbraak voelde ze letterlijk een gat gevuld worden dat ze haar hele leven had meegedragen. Er kwamen nog een paar golven van verdriet en angst omhoog (gerelateerd aan latere ziekenhuiservaringen), maar telkens kon ze ze doorvoelen en loslaten. Uiteindelijk verdween de chronische spanningsklacht die ze dagelijks voelde volledig. “Al met al een super fijne en helende trip,” concludeerde ze opgelucht (Volledige review). Na afloop ging ze met haar moeder, Marcel en de hond wandelen in de frisse buitenlucht – alles zag er stralender uit dan ooit. Ze had bovendien inzichten opgedaan: ze wilde beter voor haar lichaam zorgen en weer gaan dansen (tango!). De dag werd feestelijk afgesloten met een etentje met haar ouders. Deze LSD-sessie was intens emotioneel maar bracht haar precies waarvoor ze gekomen was: verwerking van oud verdriet, het herstellen van een gemis en het hervinden van een diep gevoel van veiligheid.

3. Complex trauma: als herboren door MDMA-therapie

Psychedelische sessies met MDMA (of MDMA-analogen) worden vaak ingezet bij PTSS en trauma, en het verhaal van Joanna laat zien hoe krachtig dit kan zijn. Deze cliënt (uit Duitsland) had te kampen met complexe PTSS na jarenlange traumatische ervaringen. Acht jaar lang bracht ze vrijwel bedlegerig door; al haar energie werd weggezogen door trauma en zware depressie. Traditionele therapieën en medicijnen boden nauwelijks vooruitgang. Uit pure wanhoop besloot ze MDMA-therapie te proberen bij therapeut Ronald – en het resultaat noemt ze zelf een wonder.

In totaal doorliep ze drie intensieve MDMA-sessies, telkens gevolgd door uitgebreide integratietherapie. De trips zelf waren niet “leuk” of euforisch: MDMA confronteerde haar juist met de diep weggestopte pijn en nare beelden van haar trauma’s, vaak in symbolische vorm. Dat was zwaar en emotioneel, maar Ronald stond elke seconde aan haar zijde en gaf precies de juiste woorden van ondersteuning. Dankzij die veilige aanwezigheid durfde ze door de moeilijke momenten heen te gaan. In haar recensie schrijft Joanna: “3x MDMA-trip und 3x Integration… bin ich wie neugeboren. Also für mich ist es ein Wunder,” wat zoveel wil zeggen als: “Na drie MDMA-trips en drie integratiesessies ben ik als herboren. Voor mij is het een wonder.” (Volledige review) Het harde werk – want makkelijk was het niet – heeft zich geloond. Jarenlang verdrongen trauma’s zijn eindelijk verwerkt en geïntegreerd.

Joanna benadrukt in haar verhaal vooral het belang van integratie na de trip. Volgens haar was 30% de trip zelf en 70% de intensieve nabewerking met Ronald die de echte heling bracht. Tijdens de integratiesessies gebruikte Ronald verschillende therapeutische methoden (zoals psychodrama, Voice Dialogue en IFS) om alle opgedoken beelden en emoties een plek te geven. Elke sessie na de MDMA-trip hielp haar de betekenis te begrijpen en blijvende veranderingen te verankeren. Ook buiten de sessies om voelde ze zich gesteund: Ronald was in geval van nood bereikbaar, iets wat haar enorm veel veiligheid gaf tijdens dit proces. Het resultaat mag er zijn: na jarenlang vrijwel opgegeven te zijn door artsen voelt ze zich nu vrijwel genezen. Ze staat weer op uit bed, gaat naar buiten voor wandelingen, durft auto te rijden, ontmoet weer mensen en geniet weer van het leven (Volledige review). “Ja, voor mij is het een wonder,” besluit ze dankbaar. Haar verhaal laat zien dat zelfs na jaren van duisternis, MDMA-therapie in combinatie met goede begeleiding een verrassend licht kan brengen.

4. Krachtige transformatie na één MDMA-sessie

Ook een enkele psychedelische sessie kan al levensveranderend zijn. Collin deelde zijn ervaring na een MDMA-sessie met Ronald, ongeveer anderhalve week later. Hij had de sessie gedaan om hardnekkige PTSD-klachten te behandelen. Vooraf was hij nerveus – hij voelde dat er “veel angst en pijn van binnen verwerkt wilde worden” – maar Ronalds rustige aanwezigheid en professionaliteit stelden hem al snel gerust. Ondanks dat ze elkaar pas een uur kenden, voelde Collin zich veilig genoeg om zich over te geven aan het proces.

De eerste fase van de ervaring was zeer intens. Hij voelde een golf van angst opkomen, maar doordat Ronald erbij was en hem kalm door die fase coachte, kon hij erdoorheen zonder overweldigd te raken. Al snel opende de MDMA een nieuwe weg in zijn geest: een inzichtelijke ruimte waarin hij zag dat heling en je onverwoestbare ware zelf vinden echt mogelijk is. Hij beschrijft het als “een van de krachtigste ervaringen van mijn leven”, opmerkelijk genoeg, “en ik heb 6 keer ayahuasca gedaan, dus dat zegt wel iets.” (Volledige review) In één enkele sessie verschoven er dus dingen die in zes ayahuasca-ceremonies niet waren bereikt – een testament aan hoe diep MDMA therapie kan gaan als je vastzit in therapie.

Na de sessie merkte Collin direct positieve veranderingen: hij sliep beter, voelde zich opmerkzaam en kalmer, en kon zich beter concentreren. Natuurlijk doken er nog wel negatieve emoties en gedachten op (dat is tenslotte normaal in het leven), maar nu had hij handvatten om ermee om te gaan. Hij bleef dagelijks werken aan zichzelf – mediteren, zijn gedachten observeren – en zag ineens veel duidelijker dat onder zijn woede en gepieker eigenlijk angst schuilging. Die bewustwording was “transformatief” voor hem.

Collin beschrijft de MDMA-sessie als een doorbraak die hem hoop geeft voor de toekomst. Er is “ongetwijfeld iets verschoven” van binnen, zegt hij, en hij is van plan nog verder te werken aan zijn herstel. Zo heeft hij al twee extra MDMA-sessies gepland, gevolgd door een zogenaamde “hippie flip” (een combinatie van MDMA met een psychedelische, waarschijnlijk psilocybine). Tussen de sessies door doet hij IFS-therapie om verder te blijven integreren. Hij benadrukt tot slot dat iedereen bij Triptherapie zeer professioneel en betrokken is. Voor mensen die vastlopen in therapie – zo adviseert hij – kunnen psychedelica enorm veel helpen, vooral in handen van therapeuten die weten wat ze doen en om je welzijn geven. Zijn ervaring was in één woord “powerfully transformative”, en dat in slechts één middag tijd.

5. Truffelceremonie zonder angst, vol dankbaarheid

Een Amerikaanse deelnemer, Dean, deelde hoe zijn tweede psilocybine sessie een wereld van verschil maakte vergeleken met zijn eerste ervaring elders. Bij zijn eerste keer had hij deelgenomen aan een groepsceremonie via een andere organisatie. Hoewel dat op zich positief was, voelde de groepsomgeving voor hem te druk en verwarrend, wat hem wat onzeker maakte. Daarom koos hij ditmaal voor een één-op-één truffeltherapie met Sascha als tripsitter – en dat bleek een schot in de roos.

Dean beschrijft de sessie met Sascha als een enorm positieve ervaring, zonder enige angst of verwarring. In het voorgesprek voelde hij zich op zijn gemak om zeer persoonlijke vragen en zorgen te delen, iets wat hij in een groep misschien niet had gedurfd. Die openheid zorgde ervoor dat hij met een gerust hart de truffelthee kon drinken. De trip zelf herinnert hij zich als een “intens mooie muzikale ervaring, vol dankbaarheid, met periodes van verdriet die ik echt verwelkomde.” Hij had duidelijke intenties gesteld voor wat hij uit de sessie wilde halen, en hij voelde achteraf dat die intenties stuk voor stuk waren beantwoord. De verdrietige momenten voelden namelijk helend; hij kon ze verwelkomen omdat hij wist dat ze onderdeel waren van het proces. Tegelijk waren er diepe momenten van dankbaarheid en schoonheid die hem raakten.

Aan het eind van de rit kwam Dean uit de ervaring met een gevoel van innerlijke rust en aanwezigheid dat hij lang niet had gekend. Waar de groepsceremonie hem wat onzeker had achtergelaten, voelde hij zich nu écht gezien en op zijn gemak. Sascha’s professionele en empathische begeleiding maakte volgens hem het verschil. “Sascha is such a professional and empathetic therapist. I would highly recommend her,” schreef hij – en hoewel hij dat in het Engels deed, is de kern duidelijk: hij zou Sascha aan iedereen aanraden. Voor hem was deze privésessie simpelweg de beste ervaring tot nu toe, en hij is ontzettend blij dat hij de stap naar een individuele begeleiding heeft gezet.

6. Overweldigende eerste trip, twee levensinzichten rijker

Voor veel mensen is de allereerste volledige psychedelische trip iets wat moeilijk in woorden te vatten is. Zo ook voor een cliënt die haar eerste psilocybine-ervaring bij Sascha deed. Ze beschreef dat het nauwelijks te beschrijven was wat ze meemaakte – zó bijzonder en intens – maar één ding kon ze makkelijk onder woorden brengen: de enorme steun van Sascha tijdens elke fase van haar reis.

Vanaf het allereerste moment – de voorbereiding – tot aan het einde en de nazorg, “she was there for me, supporting me and guiding me every step of the way,” aldus de cliënt. Sascha creëerde een veilige ruimte waarin alle emoties er mochten zijn en waarin de cliënt volledig op haar kon vertrouwen. Dat vertrouwen speelde een grote rol: “Ik merkte dat ik haar al vroeg in de sessie volledig vertrouwde, en dat stelde me in staat dieper de trip in te gaan, de controle los te laten en me helemaal over te geven aan de wijsheid van het medicijn,” schrijft ze dankbaar. Natuurlijk kende de trip ook moeilijke momenten – psychedelica kunnen immers overweldigend zijn als de volle lading van betekenis op je af komt. Deze cliënt raakte tijdens de ervaring soms verdwaald in frustratie of angst, maar telkens wist Sascha haar terug te leiden.

Ze vertelt bijvoorbeeld: “Toen ik gefrustreerd raakte, legde Sascha geduldig uit dat ik het proces mocht vertrouwen en mijn twijfels moest laten gaan. Toen ik moest huilen, zat ze naast me en hield mijn hand vast. Toen ik doodsbang was, hielp ze me mijn angsten te omarmen. En toen ik het even kwijt was, wist ze me aan het lachen te maken.” Dankzij deze empathische begeleiding verloor de cliënt haar doelen niet uit het oog. Waar ze zonder guide misschien in verwarring had kunnen blijven hangen, hielp Sascha haar de rode draad te bewaren.

Aan het eind van de dag verliet ze de sessieruimte (een fijn ingerichte loft) met twee grote inzichten over wat zij nodig heeft en hoe ze verder wil leven. Die levenslessen waren precies de uitkomsten waar ze op gehoopt had – en ze geeft Sascha de eer voor het helpen blootleggen ervan. “Ze hielp me betekenis te geven aan een overweldigende ervaring op een moment dat ik dat zelf niet kon,” legt ze uit. Dat, gecombineerd met het diepe vertrouwen dat ze gaandeweg in haar tripsitter kreeg, maakte dat ze alles uit de sessie kon halen. Ze zegt: “Ik had me geen betere tripsitter kunnen wensen. Ik ben haar eeuwig dankbaar.” Deze eerste trip was dus niet alleen een indrukwekkende innerlijke reis, maar ook een voorbeeld van hoe belangrijk goede begeleiding is. Het resultaat is een jongedame die de deur uit ging met hernieuwd vertrouwen, waardevolle inzichten, en een hart vol dankbaarheid richting haar begeleider.

7. Een buitengewone ervaring: “een geschenk van het Universum”

De 53-jarige Christine noemde haar psilocybine-ervaring met tripsitter Janneke “buitengewoon”. Ze had al twee jaar lang de wens om een truffelsessie te doen, geïnspireerd door wat ze erover gelezen had, maar het was er nooit van gekomen. Uiteindelijk, in mei 2025, waagde ze de sprong. En hoewel ze achteraf even dacht “had ik dit maar eerder gedaan,” realiseerde ze zich al snel dat de timing precies goed was: deze ervaring voelde als een zeldzame schat. “Eerlijk gezegd heb ik er geen spijt van dat ik heb gewacht. Het was voor mij een ware schat, een geschenk van het Universum,” schreef ze vol ontzag.

Wat Christine’s verhaal extra bijzonder maakt, is dat ze oorspronkelijk nauwelijks Nederlands of Engels spreekt – ze is Franstalig. Toch slaagde Janneke erin om een vertrouwde sfeer te creëren. Met handen-en-voetenwerk en behulp van een vertaal-app op de telefoon konden ze elkaar goed begrijpen. “We begrepen elkaar perfect,” vertelt Christine, wat haar meteen geruststelde ondanks de taalbarrière. Hierdoor kon ze zich volledig focussen op haar innerlijke reis zonder zorgen over miscommunicatie.

De sessie zelf verliep onder uitstekende omstandigheden: van begin tot eind voelde Christine zich ondersteund op alle vlakken. Janneke hielp haar door de lastige momenten en stond klaar met advies en zorgzaamheid. Christine voelde zich veilig genoeg om diep naar binnen te keren. Ze deelt niet alle inhoudelijke details van haar trip in de recensie, maar de uitkomst is duidelijk: ze heeft ontdekkingen gedaan die haar sterker maken. “Ik hoop dat ik in de toekomst kan vertrouwen op alles wat ik heb ontdekt en ervaren, zodat ik me sterker voel en eindelijk verder kan in het leven zoals ik wil,” zegt ze hierover. Dit geeft aan dat ze belangrijke inzichten heeft gekregen die haar perspectief op het leven positief hebben veranderd.

Ook waardeert ze de holistische aanpak van Triptherapie. Ze vermeldt dat de organisatie veel nadruk legt op het onderzoeken van onderliggende oorzaken van depressie en verslaving – zoals voeding en levensstijl – en dat dit natuurlijk deel uitmaakt van de genezing. Dat had indruk op haar gemaakt; ze voelde zich serieus genomen als mens in zijn geheel. De hele begeleiding, van de eerste intake tot de nazorg, verliep prettig en helder (“geen duistere praktijken in achterkamertjes of partydrug-taferelen,” zoals ze het zelf omschrijft in een knipoog naar haar gezonde kritische instelling).

Na deze buitengewone sessie voelt Christine zich eindelijk gesterkt om verder te gaan met haar leven. “Je kunt er echt op rekenen dat Janneke buitengewoon is,” besluit ze haar verhaal lovend. Voor iemand die zo lang aarzelde om de stap te zetten, is het prachtig om te zien hoe ze er zoveel hoop en kracht uit heeft gehaald.

Bron: https://tripforum.nl/review-janneke/een-buitengewone-ervaring/

8. Eerste psilocybine-sessie: lachen, huilen en inzicht

Nog iemand die zijn allereerste truffelervaring deelt, benadrukt hoe spannend maar uiteindelijk prachtig zo’n eerste keer kan zijn. Hannah (zo zullen we haar noemen) boekte bij Janneke een individuele psilocybine-sessie. “4 juli de allereerste keer een psilocybine sessie gedaan bij Janneke,” schrijft ze, “Ik was heel nerveus maar Janneke stelde me gerust.” Die geruststelling in het begin maakte een groot verschil: eerst even rustig praten, uitleg krijgen, en langzaam wennen aan het idee van wat komen ging. Toen ze er klaar voor was, kreeg ze de truffelthee aangereikt – en daarmee begon haar innerlijke reis.

Wat volgde omschrijft Hannah als “heel bijzonder!” Ze voelde van alles: intense vreugde en ook verdriet. “Ik heb erg gelachen en gehuild. Fantastisch om zo’n innerlijke reis te maken!!!” vertelt ze enthousiast. Tijdens de trip beleefde ze diepe emotionele ontladingen (huilen luchtte op) afgewisseld met momenten van pure blijdschap en zelfs giechelen om inzichten die opdoken. Janneke bleef de hele tijd dicht bij haar, zorgzaam en geruststellend, wat haar het vertrouwen gaf om alles te laten komen zoals het kwam. Wederom blijkt hoe waardevol de aanwezigheid van een goede tripsitter is – “al die tijd was Janneke er voor mij,” zegt ze, “heel fijn om dit te ervaren.”

Na afloop voelde Hannah zich alsof ze iets heel groots had meegemaakt. Ze noemt het een “mooie innerlijke reis” en raadt het iedereen aan om zo’n sessie te doen. De inzichten die ze kreeg waren zo mooi dat ze er meer van wil: “zeer binnenkort ga ik nog een keer,” schrijft ze vol verwachting. Het is duidelijk dat deze eerste ervaring haar niet alleen van haar angst heeft afgeholpen, maar ook honger naar meer zelfontdekking heeft gegeven. Ze bedankt Janneke uitbundig en kijkt al uit naar de volgende keer. Dit verhaal laat zien dat een eerste psychedelische ervaring, ondanks zenuwen vooraf, vaak uitmondt in precies wat nodig is: loslaten, voelen, lachen, huilen – en met nieuwe ogen naar jezelf kijken.

9. Eerste MDMA-therapie: leren dat ik er mag zijn

Erik deelde zijn ervaring met een MDMA-therapie sessie onder begeleiding van Gijs. Het was zijn allereerste keer met MDMA in een therapeutische setting, en hij omschrijft het simpelweg als “fenomenaal”. Die ene sessie bracht hem merkbaar verder op zijn pad van heling, zo zegt hij, en hij is van plan over een paar maanden weer een sessie te doen omdat het zo waardevol was.

Wat maakte deze ervaring dan zo bijzonder voor Erik? Ten eerste roemt hij de intake en voorbereiding. Gijs nam uitgebreid de tijd voor een open en eerlijk gesprek vooraf, waarin Erik zich veilig voelde om zijn verhaal en doelen te delen. Die niet-oordelende, warme houding van Gijs zorgde ervoor dat er al een band van vertrouwen ontstond nog vóór er überhaupt een stof aan te pas kwam. Direct voorafgaand aan de MDMA-inname merkte Erik dat Gijs down-to-earth en geruststellend aanwezig was. Hij noemt hem “aardig, persoonlijk en betrouwbaar”, iemand bij wie je meteen op je gemak bent. Dit bleek cruciaal: tijdens de sessie zelf kon Erik daardoor toelaten dat er iemand bij hem was terwijl hij door oude pijn heen werkte – iets wat hij anders misschien eng had gevonden.

De MDMA-sessie zelf gaf Erik precies dat inzicht dat hij nodig had. Hij beschrijft het als het zetten van een “volgende stap in mijn heling”, en specifieker: het gaf hem een fundamenteel begrip dat hij er mag zijn. “Het heeft me een fundamenteel besef gegeven dat ik er mag zijn, dat ik mag bestaan,” legt hij uit, iets wat ik daarvoor niet had en dagelijks in twijfel trok. Dat is een enorm doorbraakmoment voor iemand die misschien altijd met zelftwijfel of een gevoel van waardeloosheid heeft rondgelopen. Het besef “Ik mag bestaan” klinkt zo basaal, maar kan diep binnenkomen als je dat jarenlang niet echt hebt vóéld. Dankzij de MDMA en de veilige setting kon Erik dat inzicht niet alleen rationeel begrijpen, maar echt in zijn vezels voelen.

Na de sessie voelde hij zich dan ook bevrijd van een last. Hij vond het “zeer de moeite waard en behulpzaam”. Gijs’ begeleiding tijdens en na de trip hielp hem om alles goed te integreren. De aanwezigheid van een vertrouwde therapeut naast zich terwijl hij oude pijn doorwerkte, maakte dat hij er niet voor wegvluchtte maar erdoorheen ging. Erik bedankt Gijs dan ook voor de steun en kijkt uit naar een volgende keer om nog verder te groeien. Zijn verhaal onderstreept dat MDMA-therapie mensen kan helpen zelfacceptatie te vinden op een niveau dat met praten alleen soms niet bereikt wordt.

10. Angsten onder ogen zien: geen quick fix, wel een spiegel

Robin had al een lange geschiedenis van angstklachten en OCD (obsessieve-compulsieve stoornis). Gefascineerd door alle boeken en documentaires over psilocybine besloot hij – niet over één nacht ijs – om het toch zelf te ervaren. Na veel wikken, wegen en inlezen boekte hij een individuele truffeltrip bij Gijs, wiens profiel hem aansprak. Al meteen voelde het goed: Gijs stelde de juiste vragen in de voorbereiding en luisterde vooral veel. Tijdens de sessie en erna bleef hij op de achtergrond aanwezig met af en toe een vraag of opmerking die Robin aan het denken zette. Robin voelde zich duidelijk in bekwame handen – de begeleiding was kundig en prettig – maar uiteindelijk moest hij natuurlijk zélf de innerlijke strijd aangaan.

En die strijd kwam er. Hij geeft eerlijk toe dat hij misschien verkeerde verwachtingen had van zijn trip. Stiekem hoopte hij dat al zijn angsten zouden oplossen als sneeuw voor de zon en dat hij daarna vrij van angst door het leven zou gaan. Zo eenvoudig was het niet. In plaats daarvan kreeg hij tijdens de trip al zijn angsten tegelijk op bezoek. Fobieën, nare gedachten, paniekgevoelens – alles diende zich aan, soms zo intens dat hij het heel erg eng vond. Maar dit keer, onder invloed van psilocybine, kon hij er niet voor wegvluchten zoals hij normaal altijd deed. Met steun op de achtergrond leerde hij iets wezenlijks: blijven zitten bij de angst. Hij keek zijn angsten één voor één aan en liet ze er gewoon zijn, hoe akelig het ook voelde. En toen gebeurde iets opmerkelijks: deze momenten van diepe angst wisselden zich af met hele mooie, warme gevoelens van verbinding en eenheid met de wereld om hem heen. Alsof hij na elke golf van duisternis een golf van licht kreeg. Hij zegt treffend dat het eigenlijk niet in woorden te vatten is – zo’n ervaring van eenheid – maar dat het enorm troostrijk was.

Na afloop moest Robin toegeven dat hij géén “quick fix” had gekregen voor zijn angststoornis. Maar misschien was dat precies de les. “Ik ben blij dat ik deze stap heb gezet, ook al heeft het me niet de quick fix gegeven waarop ik hoopte,” schrijft hij. “Ik denk ook dat een quick fix niet mogelijk is; het gaat om hoe je met gedachten en angsten omgaat. En daarin heb ik wel een verandering doorgemaakt.” De dagen na de trip merkte hij dat de angst niet magisch verdwenen was – hij voelde zich zelfs nog wat onrustig – maar hij had wel een soort bekrachtiging ervaren: de bevestiging dat hij zijn angsten en gedachten gewoon kan laten bestaan, zonder er steeds tegen te vechten of voor weg te rennen. Hij hoeft ze niet continu te corrigeren, controleren of dempen. Dat inzicht alleen al is van onschatbare waarde in het omgaan met angst: toelaten in plaats van onderdrukken.

Robin eindigt zijn recensie met een dankwoord aan Triptherapie en Gijs voor de mooie, bijzondere ervaring. En hij voegt er een wijze boodschap aan toe voor andere mensen die met angst worstelen: “Ga je angsten en gedachten niet uit de weg, maar maak ze ook niet groter dan ze zijn. Een tripsessie is geen quick fix of wondermiddel. Het houdt je ‘slechts’ een spiegel voor.” Met die spiegel bedoelt hij dat de psychedelische ervaring je confronteert met jezelf – zowel het lichte als het donkere – en dat dát je de kans geeft om ervan te leren. Zijn verhaal is daarmee een eerlijk kijkje in wat psychedelica wel en niet kunnen doen: ze zijn geen magische oplossing, maar kunnen je wel inzicht geven en je precies laten zien waar je aan kunt werken.

11. Privé MDMA-sessie: veilige begeleiding en blijvende inzichten

Kasia, een actieve member op het forum, deelde haar ervaring met een privésessie MDMA onder begeleiding van Reineke. Voor haar was dit de derde keer MDMA therapeutisch inzetten – de eerste twee keren had ze het in groepsverband gedaan. Juist die vergelijking tussen een groep en een individuele sessie maakt haar verhaal interessant. Ze gaf namelijk aan dat deze privé-ervaring precies was wat ze nodig had.

Vooraf hield Reineke een voorbereidend videogesprek (Zoom call) met Kasia, een week voor de sessie, om haar intenties door te nemen en praktische zaken te bespreken. Die grondige voorbereiding stelde Kasia erg op haar gemak. Ze kon rustig uitleggen wat ze hoopte te bereiken en al haar vragen stellen. Op de dag zelf voelde de sessie voor haar “intens (in positieve zin)”. MDMA kan emotioneel en fysiek best heftig zijn, maar Kasia benadrukt dat ze zich op elk moment veilig, gesteund en goed verzorgd voelde door Reineke. “I felt safe, supported and taken care of by Reineke at all times,” aldus Kasia – ze wist gewoon dat ze de juiste persoon naast zich had om haar door dit proces heen te leiden.

Tijdens de trip zelf heeft Kasia waarschijnlijk diepe persoonlijke inzichten opgedaan (die beschrijft ze niet allemaal letterlijk, maar wel de effecten ervan). In de dagen na de sessie bleven er namelijk nieuwe inzichten en levenslessen binnendruppelen. Ze spreekt van belangrijke, levensveranderende realisaties die naar boven kwamen – dingen die volgens haar nooit mogelijk waren geweest zonder deze psychedelische ervaring én zonder Reineke’s gedeelde kennis en wijsheid. Die combinatie was goud waard. Kasia ontdekte dat een goede tripsitter niet alleen er is om je veilig te houden, “but about contributing to your journey and to what happens after.” Met andere woorden: een begeleider voegt iets toe aan je reis op het moment zelf, maar ook in hoe je daarna verder kunt met wat je hebt geleerd. “Een goede tripsitter zorgt niet alleen voor veiligheid, maar draagt bij aan je reis én aan wat erna gebeurt,” zoals ze mooi verwoordt. In haar geval was Reineke precies de juiste persoon op het juiste moment: deskundig, warm en meelevend.

Kasia sluit haar verhaal af met: “To me Reineke was just the person I needed for this trip. Thank you 🙂 🌺 ❤️” Het geluk en de dankbaarheid stralen ervan af. Ze heeft met deze privé MDMA-therapie een sprong vooruit kunnen maken in haar persoonlijke groei, mede dankzij de toegewijde begeleiding. Haar ervaring laat zien dat individuele aandacht tijdens een psychedelische sessie voor sommigen echt het verschil maakt – vooral als je eerder een groep hebt geprobeerd en merkte dat je meer persoonlijke focus nodig had. Bovendien benadrukt ze hoe inzichten zich nog lang na de sessie kunnen ontvouwen, iets wat veel mensen herkennen: de trip is het zaadje, maar de dagen en weken erna bloeit het pas echt op in je bewustzijn. Met de hulp van iemand als Reineke kon Kasia die bloei ten volle benutten.

12. Na jarenlange depressie: een doorbraak en hernieuwde hoop

Ons laatste voorbeeld is het verhaal van K.M., een 53-jarige vrouw die tientallen jaren met terugkerende depressies had geworsteld. In januari 2025 besloot ze – na lang wikken en wegen – een individuele psilocybine-sessie te doen met Reineke als begeleider. Ze had de wetenschappelijke ontwikkelingen rond psilocybine bij depressie al jaren gevolgd, maar de stap om het zelf te ervaren bleef spannend. Uiteindelijk overwon ze haar aarzeling en op 22 januari vond de sessie plaats. Haar ervaring met Triptherapie noemt ze “zeer goed”. Alles, vanaf het eerste contact tot aan de follow-up erna, verliep prettig en helder. Het was duidelijk geen zweverige of ongecontroleerde toestand, maar een professionele setting waar ze zich veilig bij voelde (ze grapt dat er geen “duistere achterkamertjes” of “party-drugs taferelen” aan te pas kwamen – iets waar ze vooraf misschien bang voor was).

Omdat K.M. het zelf best spannend vond om dit te doen, beschrijft ze in detail hoe de ondersteuning verliep. Zowel de voorbereiding, de begeleiding tijdens de trip, als de nazorg waren uitstekend. De organisatie gaf haar veel tips, en ze onderstreept hoe belangrijk het is om jezelf goed voor te bereiden en de juiste mindset te hebben – “onderschat het belang van je eigen goede voorbereiding en instelling niet,” zegt ze wijselijk. Zelf had ze bijvoorbeeld geregeld om de avond vóór de sessie al naar de locatie te reizen, zodat ze niet gestrest in de ochtendspits hoefde te zitten. Ook bleef ze de nacht na de sessie op de locatie overnachten, omdat ze zich na de trip “volledig munt” voelde (helemaal leeg en moe op een goede manier). Dit soort praktische tips geeft ze graag door aan anderen: neem de tijd en ruimte daaromheen, zodat je niet gehaast bent.

Over de sessie zelf en de effecten daarna noteert K.M. allerlei bijzondere veranderingen. Zo veranderde haar tijdsbesef compleet – momenten leken soms tijdloos. De nacht na de trip sliep ze “raar”, een soort dromerig waken en slapen tegelijk. Ze voelde veel fysieke sensaties tijdens de trip: warm, koud, zweten, zwaarte in het lichaam, geen honger of dorst in het eerste deel van de sessie. (Allemaal normale verschijnselen onder psilocybine, en ze ervoer ze als onderdeel van het proces.) Verrassend vond ze dat ze de volgende dag totaal geen kater of down-gevoel had, wat ze misschien wel verwacht had. Wel voelde ze zich die dag erna nog wazig en niet erg scherp – autorijden of apparaten bedienen was geen goed idee, waarschuwt ze (tip: plan de dag na je sessie vrij!). Ook had ze milde hoofdpijn en de hele dag door een soort tintelingen in haar hoofd, alsof er iets in haar hersenen zachtjes geprikkeld was (ze vergelijkt het met het gevoel van een veertje over je huid, maar dan ín je hoofd – een interessant detail). Verder merkte ze een verandering in haar smaak en behoeftes: zo had ze tot wel 10 dagen na de sessie geen trek in koffie (die ze normaal graag dronk) en wilde ze nog steeds niet te zwaar of vet eten. Het lijkt alsof de psilocybine haar lichaam ook een soort reset heeft gegeven in wat het nodig vindt; zelfs paddenstoelen als voedsel smaakten ineens veel sterker.

Maar het allerbelangrijkste: de conclusies en resultaten van deze truffeltherapie waren ronduit positief. “De triptherapie met psilocybine was een goede zet voor mij,” schrijft K.M. tevreden. “Het was een mooie en fijne ervaring, ik ben er erg blij mee, het heeft me veel goeds gebracht. Ben een stuk minder somber.” Ze voelt zich mentaal gezien wel “10 kilo lichter” – zoveel last is er van haar afgevallen. Ze heeft veel inzichten en observaties over zichzelf gekregen. Het effect is moeilijk in woorden te vangen, zegt ze, maar het is er nog steeds op 18 maart 2025 (dus bijna twee maanden later!). “Kortom: een fikse en forse verbetering,” concludeert ze, “ik begin weer hoop te krijgen. En ik ben in geen jaren zo lang achter elkaar zo goed te pas geweest.” Dat is misschien wel de mooiste uitkomst die je kunt wensen: dat iemand die zo lang in de greep van depressie was, eindelijk weer hoop voelt en zich langdurig beter voelt dan ze in jaren is geweest.

K.M. is zo tevreden dat ze zeker van plan is dit nog eens te herhalen – mogelijk nog dit jaar, anders volgend jaar. Haar verhaal is een krachtige afsluiter van deze reeks voorbeelden. Het laat zien dat zelfs na een jarenlange depressie één goed uitgevoerde psychedelische sessie een doorbraak kan betekenen. Uiteraard is het geen magie: ze benadrukt dat de begeleiding en het proces daaromheen cruciaal zijn, en dat het belangrijk is jezelf de juiste omstandigheden te gunnen. Maar als alles op zijn plek valt, kan zo’n ervaring iemand letterlijk uit de duisternis helpen. In haar geval is de beloning duidelijk: minder somberte, meer inzicht, en bovenal weer hoop op een toekomst die lichter voelt.

---

Slotgedachten: Deze twaalf verhalen geven samen een prachtig, genuanceerd beeld van wat psychedelische sessies kunnen brengen. Gemeenschappelijke thema’s springen eruit: bijna iedereen beschrijft een gevoel van veiligheid en vertrouwen dankzij de begeleiding, wat hen in staat stelde diep te gaan. Velen ervaren een vorm van emotionele bevrijding – of het nu tranen van verdriet zijn of lachen van opluchting – waardoor vastzittende emoties eindelijk mogen stromen. Ook het woord “inzicht” duikt telkens op: inzichten in zichzelf, in het leven, in trauma’s of patronen die ze eerder niet zagen of voelden. Soms zijn het kleine realisaties (“ik moet beter voor mezelf zorgen”) en soms levensveranderende openbaringen (“ik mag er zijn zoals ik ben”). En vrijwel iedereen is de begeleiding – of dat nu Marcel, Ronald, Sascha, Janneke, Gijs of Reineke was – ontzettend dankbaar voor de persoonlijke aandacht, professionaliteit en warmte tijdens de reis.

Tegelijk is duidelijk dat elke ervaring uniek is. Waar de één extatische eenheidsgevoelens heeft, doorloopt de ander angstige hallucinaties; waar sommigen direct verlichting van klachten voelen, zien anderen het meer als het begin van een proces dat doorgaat na de sessie (met integratie, verdere therapie, etc.). Wat ze gemeen hebben, is dat geen van deze mensen spijt heeft van hun stap – integendeel. Bijna allemaal spreken ze van hoop, van een positieve ommekeer of op zijn minst het gevoel eindelijk vooruit te komen na lang vast te hebben gezeten. Psychedelische therapie is natuurlijk geen quick fix of wondermiddel, zoals Robin mooi zei, maar het houdt je een spiegel voor en opent deuren die voorheen gesloten bleven. Door die deuren zijn deze twaalf mensen gegaan, ieder op hun manier, en ze kwamen terug met verhalen die ons iets heel waardevols leren: namelijk dat er áltijd nieuwe mogelijkheden tot groei en heling zijn, hoe uitzichtloos het soms ook lijkt.

Sta je zelf op het punt om een psychedelische sessie te overwegen? Hopelijk bieden deze persoonlijke ervaringen je wat moed en inzicht. Het is normaal om zenuwachtig te zijn of twijfels te hebben – dat hadden sommigen van hen ook. Maar zoals je hebt gelezen, kan de uitkomst in de juiste setting werkelijk bijzonder zijn. Laat je goed informeren, bereid je mentaal en fysiek voor, kies een begeleider bij wie je je veilig voelt, en vooral: stel je open voor wat komt, zonder te veel verwachtingen. Dan is de kans groot dat je, net als deze twaalf mensen, iets mee naar huis neemt dat je leven positief zal bijsturen – of het nu de verlichting van een “vloek”, het eindelijk voelen van veiligheid, of simpelweg hernieuwde hoop is. Je staat er niet alleen voor; anderen gingen je voor en delen hun licht graag met jou.